pieniądze, które Milla dostawała od byłego męża. Starała się utrzymywać zdrowy dystans, tak by nie dać nowej pani Boone żadnych powodów do zdenerwowania. Nowej pani Boone? Milla roześmiała się cicho. Zona Davida miała na imię Jenna, była bardzo miłą kobietą, a ich małżeństwo trwało już dwa razy dłużej niż związek Davida z Millą. an43 108 Kiedy będzie już miała coś naprawdę konkretnego - coś o Justinie - wtedy zadzwoni do Davida. Nie informowała go przecież o każdej plotce czy małym postępie. To on telefonował do niej mniej więcej co pół roku i wtedy mówiła mu o wszystkim, co warte było wspomnienia. Żeby nie bruździć w prywatnym życiu Davida, Milla Wynajem samochodu ? dla kogo jest to najbardziej opłacalne? nie dzwoniła do niego nigdy. Kropka. Żona chirurga ma dość stresów, długich dyżurów i nagłych wypadków, które trafiają Się zawsze tuż przed obiadem lub przed wyjazdem na wakacje. Nie ma potrzeby dodawać do tego telefonów od byłej żony. Nie mogła zmusić się do spania, była zbyt pobudzona. Spróbowała zatem raz jeszcze dokładnie przypomnieć sobie wszystko, co zdarzyło się tego ranka: od telefonu True aż do momentu, gdy Diaz Jak przechowywać faktury? zniknął za drzwiami. Największą tajemnicą dla niej - choć może nie dla Diaza - była tożsamość człowieka, który poinformował ją o spotkaniu w Guadalupe. Tożsamość i motywy Na pewno nie chodziło o nagrodę, bo telefon był anonimowy Ktoś sprytnie postawił ją na drodze Diaza, a ona nie wiedziała, czy tajemniczy informator chciał jej w ten sposób pomóc, czy może wręcz przeciwnie. Diaz mógłby ją przecież równie dobrze zabić, zamiast pozbawiać przytomności. Teraz, po rozmowie z nim, była już tego pewna: nie miałby obiekcji natury moralnej. Mimo usilnych prób nie mogła wymyślić sensownego motywu dla tego telefonu. Wreszcie zdecydowała, że liczy się efekt. Cóż, Diaz nie był aniołem zesłanym przez niebiosa, ale za to w przeciągu kilku an43 109 minut dostarczył jej bezcennych informacji i dał nadzieję na odnalezienie Justina. Nie mogła uwierzyć, że ostatecznie udało się jej namówić go do pomocy. Nie mogła uwierzyć, że siedziała tak blisko niego i jeszcze udawała, iż się nie boi. Miał najzimniejsze, najbardziej puste oczy, jakie kiedykolwiek widziała. Wydawał się całkowicie wyprany z emocji. Mogłaby nazwać go autentycznym socjopatą, gdyby nie to coś, jakiś mechanizm psychiczny ograniczający jego wrodzone okrucieństwo. Potrafił mentalnie odróżnić dobro od zła, jak sądziła - ale nie czuł tej różnicy. Jeśli decydował się zrobić coś dobrego, była to decyzja oparta na przemyśleniach, nie na uczuciach. Paradoksalnie w tym właśnie upatrywała swoją szansę. Poszukiwacze nie musieli się go obawiać. Tamtej nocy w Guadalupe Diaz mógł przecież zabić ją i Briana tylko dlatego, że stanęli mu na drodze. Ale nie zrobił tego, bo oboje nie stanowili dla niego żadnego za grożenia. Może pośrednio dla celu, który sobie wtedy postawił - a nie dla Diaza osobiście. Tak długo, jak nie przekroczy pewnych granic, nie ma się czego obawiać, może współpracować z Diazem.